Even laten bezinken

“Even laten bezinken”

Afgelopen vrijdag hadden we bij de module “Lesgeven op de Hondenschool, het kan ook anders” een discussie over het welzijn van de hond en het gebruik van correctie materiaal of fysieke correcties. Het merendeel van de mensen zal direct zeggen dat correctie materiaal/ fysieke correctie not done is. En dat is en blijft het natuurlijk ook. Waar het echter om ging was de vraag: “Zijn het allemaal kl**tzakken als ze wel met correcties werken?” Mijn antwoord was direct en vol overtuiging: “Ja!” Ik was er namelijk altijd heilig van overtuigd dat je zelf toch wel snapte dat het not done is om naar dat soort middelen te grijpen?

Nu, een paar dagen later, heb ik het even laten bezinken en moet ik toegeven dat ik ergens toch milder wordt in mijn oordeel. Niet dat het nu ineens wel goed is om die middelen te gebruiken, maar wel ben ik er inmiddels van overtuigd dat het bij een hele grote groep voort komt uit onwetendheid.
Vroeger was het “normaal” om te werken met correcties en corrigerend materiaal. Inmiddels weten wij gelukkig wel beter, maar veranderingen hebben tijd nodig. En helaas gaat dat niet altijd even snel als we graag zouden willen zien. Er zijn op het moment nog steeds instructeurs die nog in het verleden hangen en die hun ‘wijsheid’ dus doorgeven op hun cursisten. Twee voorbeeldjes uit de dagelijkse praktijk; ik stond met mijn hondjes te wachten voor een les en de instructeur stond na te praten met een mevrouw met een klein border collie teefje. Het teefje was wat opgewonden en blafte daardoor. Daar kwamen de fisher discs. Met uitleg van de instructeur naar haar cursist dat ze het thuis ook met een flesje met steentjes kon doen en dat ze raak kon gooien maar dat niet hoefde. Zo ging het nog even door met adviezen uit het stenen tijdperk. De mevrouw met de BC was in dit geval de onwetende, er vanuit gaande dat de instructeur het allemaal wist! Is zij dan een bitch omdat ze straks met correcties werkt? Nee.. zij is ‘slachtoffer’ van verkeerde informatie.
Tweede voorbeeld is een Duitse Herder aan de slipketting die door zijn eigenaar meerdere malen flink gecorrigeerd werd nadat hij uitviel. Mijn nekharen stonden al overeind en ik gaf de desbetreffende meneer mijn meest onvriendelijke blik die ik bezit. Ik had deze meneer van alles toe willen schreeuwen en hem zelf een paar flinke rukken aan die slipketting willen geven.
Is deze meneer een kl**tzak? Niet per definitie. Wellicht is ook deze meneer ‘slachtoffer’ van verkeerde informatie. Zit hij met zijn handen in het haar, heeft hulp gezocht en is dit het advies van de ‘professional’ geweest. We weten het niet!

Conclusie; wij als instructeurs en gedragstherapeuten hebben een voorbeeldfunctie en het is niet fair om al direct je oordeel klaar te hebben indien je niet beschikt over alle informatie. Natuurlijk blijft er een deel dat wel bewust werkt met correcties en corrigerend materiaal en zij zullen mijn ‘onvriendelijke blik’ blijven krijgen, maar het andere deel, het grootste deel, is meer gebaat aan kundige informatie. En die kunnen ze krijgen van ons! Dus laten we ons best doen deze kennis zoveel mogelijk te delen, zónder waarde oordelen. Wellicht kunnen we, in plaats van die blik, vragen waarom ze handelen zoals ze handelen. Uitleg geven over hoe het anders kan. Met enkel de oordelen verandert er immers niets.

Kelly van Son
Shiva4Dogs