“Hij doet niks hoor!”

 

 

De laatste tijd verschijnen steeds meer berichten op social media over de zogenaamde honden etiquette. En dit is helemaal super! Dit betekent namelijk dat we op weg zijn naar een honden wereld waarbij we meer rekening met elkaar gaan houden en de honden veel meer in bescherming worden genomen dan nu. Renate Steinford en Jennifer de Jongh hebben onlangs de website http://hondenetiquette.nl/ gelanceerd. Geweldig initiatief dat ik van harte ondersteun!

Ook de hondenbescherming had onlangs een hele week lang elke dag een nieuw stripje in het kader van de hondenetiquette. Hele humoristische stripjes waar ik soms smakelijk om kon lachen, maar waar de achterliggende gedachte eigenlijk heel treurig is. Want iedereen herkent de situaties en maakt ze regelmatig mee. Dit betekent dus dat er iets mis gaat en dat een wandeling met de baas soms voor hond (en baas!) helemaal niet zo leuk is als zou moeten zijn. Want hoe vaak heb jij al gehoord “Hij doet niks hoor!” terwijl jouw hond aangeeft zich alles behalve op zijn gemak te voelen en het contact met de andere hond alles behalve op prijs te stellen? Of heb je misschien zelf een hond die niet altijd goed kan omgaan met andere honden en heb jij je hond aangelijnd om een andere hond veilig te passeren? Hoe fijn zou het dan zijn dat de tegemoet komende eigenaar jouw signaal begrijpt en ook zijn hond even bij zich roept en/of aanlijnt?

Eén van de dingen die ik in de Uitlaatservice zo enorm belangrijk vind, is zorgen dat de wandeling voor ELKE hond leuk is. En dat beperkt zich niet alleen tot de honden in mijn groep. Het gaat juist óók om de honden die we onderweg tegen komen. We maken allemaal gebruik van het zelfde gebied en helaas zijn er maar weinig gebieden waar honden los mogen. Is het dan niet normaal dat we rekening houden met elkaar? In de praktijk betekent het dat ik bij elke hond die ik tegen kom direct zijn lichaamstaal lees. Geeft de hond aan geïmponeerd te zijn door mijn groep? Dan neem ik mijn verantwoordelijkheid en roep mijn honden bij me en ga óf aan de kant, of ik draai om. En ja soms betekent dat dat mijn wandeling voornamelijk bestaat uit aan de kant gaan of omdraaien, maar dan heb ik wél bijgedragen aan een fijne wandeling voor de honden (en bazen!)

Mijn reu Whisper is helaas ook niet altijd even sociaal. Maar door hard trainen kan ik inmiddels overal met hem lopen. Als ik een hond nader waarvan ik denk “nouuu, dit wordt hem even niet” roep ik hem bij me en lijn hem even aan. Het is MIJN hond dus MIJN verantwoordelijkheid en die verantwoordelijkheid neem ik. Maar hoe vaak ik al niet heb gehoord: oh maar hij doet niks hoor! Of de variant: Oh maar ze zoeken het zelf wel uit hoor! Beide opmerkingen kan ik niks mee. De eerste opmerking “hij doet niks hoor!”. Nee, jouw hond niet, maar mijn hond wel en ik neem mijn verantwoordelijkheid. Het zou fijn zijn als jij mee zou gaan in mijn signaal. Een losloop gebied is namelijk geen vrijbrief om je hond ongecontroleerd overal heen te laten gaan. Een losloop gebied betekent JUIST dat je je hond onder controle moet houden, omdat we nu niet meer de ruimte van de hond middels een riem kunnen beperken. Groot, klein, bang, zelfverzekerd, geblesseerd, etc. Verschillende type honden komen elkaar tegen en hebben nu ineens alle vrijheid om ‘te doen wat ze willen’. En JUIST dat maakt dat we onze verantwoordelijkheid moeten nemen.

De tweede opmerking “Oh ze moeten het zelf maar uit zoeken hoor, daar leren ze van!” is misschien nog wel erger. Ze leren er inderdaad van, maar in dit geval zijn er alleen maar verliezers. De hond die uitvalt heeft weer een succes ervaring opgedaan en de hond die aangevallen wordt heeft een nare ervaring opgedaan. Dit moet je dus simpelweg niet willen. Hoe dit werkt voor honden kun je hier lezen.

Onlangs had ik in het park een discussie met een mevrouw waarbij zowel mijn Whisper als haar hond agressie signalen afgaven. Ze stonden beiden te fixeren, verstarden en hadden beiden een borstel. Ze stonden met zijn tweeën met die houding om elkaar heen te draaien wat voor mij  reden was om Whisper bij me te roepen om een conflict te voorkomen. Ook hier kreeg ik de opmerking” Hij doet niks hoor!” . En daar gaat het mis. Beide honden deden namelijk wel degelijk wat. Er was dan wel geen daadwerkelijk gevecht, maar er gebeurde wel degelijk heel veel.

Behalve het “gesprek” dat tussen Whisper en die hond niet heel fijn verliep, zat de betreffende hond ook steeds met zijn snufferd onder de staart van mijn teefje Sela. Sela is over het algemeen een heel zelfverzekerde teef, maar wanneer een hond opdringerig is vind ze dit zeker niet prettig en snapt ze van zich af. Helaas voor haar doet ze dit blijkbaar niet erg overtuigend, want het gewenste resultaat behaalt ze meestal niet. Dit betekent dat ik haar moet helpen. Enerzijds omdat het voor haar niet prettig is en dat naar is voor haar, maar anderzijds ook omdat ik niet wil dat ze misschien gaat leren dat ze andere gedragingen in moet zetten om wèl succes te hebben.

Een tijdje later kwam ik dezelfde mevrouw tegen en we raakten in gesprek. Het bleek dat deze mevrouw de bovengenoemde signalen niet zag als agressie en ook hier kwamen de opmerkingen “Maar hij doet niks” en “Ze moeten het zelf uitzoeken”. De signalen die de honden afgaven waren wel degelijk signalen op de ladder van agressie. Maar vaak wordt dit niet als zodanig herkend. En dit is jammer. Deze signalen staan namelijk al hoog op de ladder. Vóór deze signalen laat een hond nog andere, subtielere, signalen zien die óók op de ladder van agressie staan. In de praktijk blijkt dat deze signalen niet herkend worden, waardoor de hond zich genoodzaakt voelt om duidelijkere signalen af te geven. In dit  filmpje wordt dit heel duidelijk uitgelegd.

We leven in een klein landje met veel mensen. Het aantal gebieden waar de honden los mogen is beperkt. Hou het leuk voor iedereen en hou rekening met elkaar. Hou je aan de 10 tips van de honden etiquette zodat iedereen kan genieten van zijn wandeling. Want dat is toch wat we allemaal willen? Genieten?

 

Kelly van Son
Shiva4Dogs